ข่าว บริษัท เกี่ยวกับ การแยกแยะและเลือกพิกัดกระแสและแรงดันของฟิวส์

เมื่อเลือกฟิวส์ คุณจะเลือกพิกัดกระแสและแรงดันของฟิวส์ได้อย่างไร?
เกี่ยวกับกระแสที่กำหนดและแรงดันของฟิวส์ กระแสไฟฟ้าที่กำหนดหมายถึงกระแสการทำงานที่กำหนดของฟิวส์รหัส: ใน มักจะหมายถึงกระแสสูงสุดที่วงจรสามารถทำงานได้ในการเลือกค่าพิกัดกระแสของฟิวส์อย่างถูกต้อง จะต้องคำนึงถึงสิ่งต่อไปนี้: พิกัดกระแสของฟิวส์ = กระแสไฟในการทำงานของวงจร/อัตราการลดลงมาตรฐาน ตัวอย่างเช่น กระแสไฟของวงจร: Ir=1.5A, พิกัดกระแสของฟิวส์ควรเป็น: In=Ir/Of=1.5/0.75=2A โดยที่ Of คืออัตราการลดลงของฟิวส์พิกัด ULดังนั้นคุณควรเลือกฟิวส์ 2Aสำหรับฟิวส์มาตรฐาน IEC ไม่มีข้อกำหนดเกี่ยวกับอัตราการลดลง และเราสามารถพิจารณากระแสการทำงานให้เป็นกระแสที่กำหนดได้ เช่น Ir=In;หากพิกัดกระแสเฉพาะไม่เป็นสากล ควรเลือกค่าที่สูงกว่าที่ใกล้ที่สุด และไม่ควรนำค่าปัจจุบันที่คุณต้องการให้ฟิวส์ระเบิดเป็นค่าพิกัดกระแส

แรงดันไฟฟ้าที่กำหนด: แรงดันไฟฟ้าทำงานที่กำหนดของฟิวส์ รหัส: Un ซึ่งโดยปกติจะเป็นแรงดันไฟฟ้าสูงสุดที่ฟิวส์สามารถทนได้หลังจากตัดการเชื่อมต่อเนื่องจากปัญหาแรงดันไฟตกที่พิจารณาเมื่อฟิวส์ถูกกระตุ้น แรงดันที่ปลายทั้งสองด้านจะน้อยกว่าแรงดันไฟที่พิกัดอย่างมีนัยสำคัญ ดังนั้นแรงดันไฟที่พิกัดจึงไม่เกี่ยวข้องโดยพื้นฐานแล้วเมื่อเลือกแรงดันไฟฟ้าที่กำหนดของฟิวส์อย่างถูกต้อง ควรสังเกตว่าแรงดันไฟฟ้าที่กำหนดควรเท่ากับหรือมากกว่าแรงดันไฟฟ้าของวงจรตัวอย่างเช่น สามารถใช้ฟิวส์ 250V ในวงจรไฟฟ้า 125V และสำหรับการใช้งานทางอิเล็กทรอนิกส์แรงดันต่ำ สามารถใช้ฟิวส์พิกัด AC ในวงจรไฟฟ้ากระแสตรงได้ข้อพิจารณาหลักเกี่ยวกับแรงดันไฟฟ้าที่กำหนดของฟิวส์คือ ฟิวส์มีความสามารถในการตัดกระแสไฟฟ้าสูงสุดที่กำหนดหรือไม่ เมื่อแรงดันไฟฟ้าของวงจรไม่เกินแรงดันไฟฟ้าที่กำหนดของฟิวส์